Δέκα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την εμβληματική στιγμή της θέσης σε ισχύ της επονομαζόμενης Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης της ΕΕ την Συνθήκη της Λισαβόνας την 1η Δεκέμβρη του 2009.
Την Συνθήκη της Νίκαιας θα ακολουθήσει μια αποτυχημένη προσπάθεια για την υιοθέτηση της Συνταγματικής Συνθήκης.
Συνθήκη της Νίκαιας.
Ωστόσο το 2007 θα υπογραφεί η εξόχως σημαντική Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία θα κρατήσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία της Συνταγματικής Συνθήκης –που απερρίφθη το 2004- και εναπόθεσε στο περιθώριο επουσιώδη στοιχεία που προκαλούσαν προβλήματα όσον αφορά τον στόχο της υιοθέτησης της Συνθήκης.
Τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν το νέο θεσμικό πλαίσιο που εγκαινίαζε η Συνθήκη της Λισαβόνας (Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΣΕΕ & Συνθήκη Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΣΛΕΕ) είναι τα εξής:
Πηγή φωτογραφίας: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Συμμετέχοντες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 18ης Ιουνίου του 2004 που υπέγραψαν Σχέδιο Συνθήκης για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης (αλλά δεν κυρώθηκε ποτέ).
Πηγή φωτογραφίας: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Συμμετέχοντες στην Διακυβερνητική Διάσκεψη για την σύναψη της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Το 2007 θα ενταχθούν στην ΕΕ η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Το 2013 θα ενταχθεί η Κροατία.
Δυο χρόνια αργότερα εν ολίγοις το 2009, η ΕΕ και ειδικότερα η Ευρωζώνη θα έχουν την χειρότερη κρίση όσον αφορά ζητήματα οικονομίας στην ιστορία τους. Στην αρχή θα αντιμετωπιστεί με μεμονωμένες πρωτοβουλίες από την εκάστοτε χώρα, έως ότου υπάρξει η απόφαση για την δημιουργία ενός μηχανισμού στήριξης των ευάλωτων κρατών – μελών του γνωστού ESM (European Stability Mechanism). Μετά από μια δεκαετία περίπου κρίσης, η ΕΕ και η Ευρωζώνη φαίνεται πως έχουν βρει τον βηματισμό τους, ωστόσο τα όποια επιτεύγματα είναι εξόχως εύθραυστα.
Στις 23 Ιουνίου του 2016 και μην έχοντας συνέλθει πλήρως από την πολυδιάστατη οικονομική κρίση, η ΕΕ θα έρθει αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη εξέλιξη, την απόφαση του ΗΒ μέσω δημοψηφίσματος για έξοδο από την Ένωση. Αυτή τη στιγμή το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται εξαιρετικά κοντά στην υλοποίηση της αποχωρήσεως από την Ένωση.
Εξαιρετικά σημαντική εξέλιξη στα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα σαφώς και στο πλαίσιο του πεδίου της άμυνας και της ασφάλειας αποτελεί το γεγονός, ότι στις 11 Δεκεμβρίου του 2017 το Συμβούλιο εξέδωσε απόφαση για τη θεσμοθέτηση μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας (PESCO), σε εξαιρετικά μικρό χρονικό διάστημα από την παραλαβή κοινής γνωστοποίησης από τα κράτη – μέλη για την πρόθεση τους να μετάσχουν σε αυτήν.
Η στιγμή του εορτασμού των δέκα χρόνων από την θέση σε ισχύ της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης την περασμένη Κυριακή (01/12/2019) συνέπεσε με την τυπική εκκίνηση των καθηκόντων των νέων ηγεσιών των θεσμικών οργάνων της ΕΕ:
- EU Council President Charles Michel (former Belgian Prime Minister).
- EU Commission President Ursula von der Leyen (former German Defence Minister).
- European Central Bank President Christine Lagarde (former IMF Managing Director).
- EU Parliament President David Sassoli.
Ο εν προκειμένω εορτασμός βρίσκει την Ένωση σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι για το μέλλον της, ζητήματα όπως το Προσφυγικό & το Μεταναστευτικό, η θεσμική εξέλιξη της Ένωσης, τα οικονομικά ζητήματα, απαιτούν λύσεις δομικού χαρακτήρα. Απαιτείται βαθύτερη Οικονομική & Πολιτική Ενοποίηση προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα εκάστοτε ζητήματα με τον βέλτιστο τρόπο.
Κατά την άποψη του γράφοντος το όραμα μπορεί & πρέπει να είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης στο θεσμικό πρότυπο του Ομοσπονδιακού Κράτους των ΗΠΑ.
Αρχισυντάκτης Στήλης Ευρώπης.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βύρωνα Αττικής.
Έχει λάβει το πρώτο του πτυχίο από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών & Πολιτικών Επιστημών.
Κατέχει δεύτερο πτυχίο στο Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών & Περιφερειακών Σπουδών με κατεύθυνση Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις & στοιχεία Διεθνούς Δικαίου – Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης του ιδίου Πανεπιστημίου.
